eKrawiectwo.net

Kieszeni nigdy dość, stwierdziła moja matula kupiwszy sobie ładny, acz niezbyt pojemny plecak Quechua Arpenaz 10. Mieścił się strój na basen, kanapki, ale już na napoje nie było miejsca. I po bilet trzeba głęboko sięgać. Niewiele myśląc, z resztek szarej kordury po tatowej torbie uszyłem dwie kieszenie boczne - na termosik i butelkę - oraz kieszeń na bilet. Ta ostatnia ma pięciokrotnie zwinięty brzeg, z którego zrobiła się fajna kedra. Bilet nie wyleci. Kieszenie na napoje mają wszyte gumki, nieco zwężające wlot i utrudniające wysunięcie pojemnika. Trochę kiepsko się gotowy plecak w maszynę wkręca. ale stary Ł804 nie narzeka.




Jak już się bawimy, to co się będziemy rozdrabniać. Kieszeń wewnętrzna:\\


Oraz troczki do swetra/polara:\\


Nie znam ani jednego wymiaru tej robótki. Wszystko na oko szyte. Np. prawie - szwy troczków mają taką długość jak moje nożyczki od czubka do zawiasu.

==========================================
A tu stuptuty.

Nie ma w sprzedaży takich, które ogarną kalosze. Nie są mi potrzebne taśmy pod piętę, jakie występują w normalnych stuptutach. Miałem resztki stylonu i jeden zamek. I najważniejsze - lubię czasem szyć chociaż nie umiem. Wystarczyło dokupić drugi zamek i stopery gumek, wyciągnąć z pudełka z "długimi rzeczami" rzep z odzysku, gumkę. Ponieważ stuptuty na kalosze spokojnie można zakładać bez rozpinania, zamki i rzepy nie muszą być YKK i Velcro. Wystarczą zamki marki "zamek" i rzepy marki "rzep".
Uszyte stuptuty przed wciągnięciem gumek i jeden założony na kalosz.

Zakłada się je raz na kalosz, robią za dodatkową cholewkę jak w tych dawnych zimowych butach, co dół miały od kalosza a górę tekstylną.

Świetnie to zrobiłeś c64club, naprawdę spodobały mi się te Twoje "wygłupy". Matula na pewno bardzo zadowolona (nieważne czy chodzi o Twoją Mamę czy o Twoją ślubną. Że lubisz szyć - w to wierzę, ale że nie umiesz - to chyba zbytnia skromność przez Ciebie przemawia. Szyjesz z fantazją. I tak trzymaj

Matula, znaczy sie rodzicielka. Ona szyć umie (zawodowa), ale nie lubi. Nie tyka maszyny odkąd pojawiły się ciucholandy a ja nauczyłem się robić podstawowe przeróbki typu skracanie spodni.

I kolejny "wygłup". Pokrowiec na termos. Za 2 złote, z lumpeksu. Ładny, chyba nieużywany. Nie dziwota, bo funkcji swojej nie spełniał. Miał w środku jakąś lichą alumatę grubości milimetra. Uszyłem więc ocieplane wnętrze.

Resztki sztywnego ortalionu, ale takie absolutne resztki (końcówki długich trójkątów) spatchworkowane, następnie do nich przypikowany bardzo gruby polar z bluzy, w której spalił się rękaw:\\


Denko tą samą metodą uczynione:\\


Z powyższego uszyłem rurkę z dnem:\\


I wdałem w pokrowiec. Całość prezentuje się znakomicie:\\


I robi robotę. A uszyć coś takiego od zera? Zajęłoby masę czasu, a tu już cały wierzch, z lamówkami, tunelem, paskiem był gotowy.

Łatwiej byłoby mi taką rurkę z denkiem z blachy wyciąć, zwinąć i zespawać, niż skroić i zeszyć. I pewnie wyszłaby prosta. Ale się udało. Lubię pracować z resztkami i materiałem odpadowym tak, żeby nie było znać.

Nooo, bardzo pożyteczny "wygłup", termosik na wycieczkę już ma ubranko. Fajne są Twoje pomysły no i świetnie to wszystko opisujesz. Nie dziwota że przyjemnie się czyta Twoje posty i ogląda zdjęcia.

Ładnie, porządnie uszyte. Faceci mają inne, praktyczne pomysły i - często " złote rączki" .
W ogóle - jak czasem, wolę zapytać faceta, jak kurta na mnie wygląda, bo ma gust lepszy i powie mi szczerze, a kobita skłamie albo jej się inna kiecka podobała....
U kumpelki w domu to ojciec - inżynier, złota rączka, szył na maszynie. A kobiety szyć nie umieją, do poprawek oddają...