eKrawiectwo.net

Nowamyszkimama napisał w dniu 2014-07-12 10:19:54:

Od jakiegoś czasu zbieram takie "kwiatki" i mam zamiar wrzucić na bloga. Ostatnio śmiałam się z "wynajmę do wyciągania czostku"

Na naszym Forum też można natknąć się na kwiatki - np. umię zamiast umiem, osobą zamiast osobom, tak że zamiast także. Można powiedzieć że te błędy to wina komputera - bo przecież komputer za błąd uznał tylko wyraz "umię". No ale przecież to nie komputer ma myśleć tylko my, bo to my - piszący - wiemy w jakim kontekście (zdaniu) używamy danego wyrazu. Proszę, sprawdzajmy nasze posty przed opublikowaniem, może wtedy takie kwiatki będą na Forum troszkę rzadziej wyrastały. Oczywiście ja swoje posty też będę sprawdzała dokładniej

Zibiasz napisał w dniu 2015-01-24 16:48:55:

Muszę się z Wami podzielić pewnym spostrzeżeniem, które dzisiaj we mnie walnęło;
są na szczęście wśród młodego pokolenia ludzie myślący i wrażliwi!
Ci, z którymi się zderzamy na co dzień to tylko plankton...
Ten utwór słyszałem niejednokrotnie, bo codziennie budzi mnie radio, ale dopiero, kiedy wsłuchałem się uważnie w jego przekaz (bo to utwór z przekazem. Ba! Nawet rzekłbym - mój manifest!) - uderzył we mnie i obudził.
Jak kapitalnie są zbudowane metafory, a to trudne do zawarcia w krótkim tekście piosenki.
Brzmi nieco dekadencko, a mówi o buncie stłamszonym wewnątrz siebie samego.
Połapałem się, że właściwie ja też cierpię na "syndrom sztokholmski" - próbuję się zaprzyjaźnić z tak onegdaj znienawidzonym systemem!
Wprawdzie teraz system jest już diametralnie inny i sam uczestniczyłem w walce o jego zmianę, ale to jednak wciąż system...
Sercem - ciągle jestem punkiem i nie złamie mojego światopoglądu żadna groźba, ale tak na co dzień... Cóż... Idę do roboty, bo trzeba zarobić na ten kufelek chleba, płacę podatki, staram się jakoś współżyć z tymi wszystkimi, którymi niegdyś pogardzałem...
I to jakoś tak wewnętrznie mnie ugniata, doskwiera, nie daje spokoju...
Dobrze, że nie jestem sam w tych zmaganiach, a wśród młodego pokolenia też są kontestatorzy, w dodatku władający po mistrzowsku językiem polskim (wybaczam 30 listopad - licentia poetica). Posłuchajcie uważnie:

http://youtu.be/Yjl-65YDnhk

Mam ten komfort przynajmniej, że pracuję w takim miejscu, gdzie wszyscy są zakręceni i nikt mi nie wypomina stroju, bo noszę się wciąż na luzie i jestem na tyle cenionym fachowcem, że moje stare skórzane portki nie stanowią zapory. Inni chodzą w dresach i jesteśmy kumplami!
I muszę tu skonstatować, że gdyby nie ta moja punkowa przeszłość - byłbym teraz pewnie wtłoczony w jakieś ciasne ramki. Ale się nie daję!

To teraz dla rozładowania - inny utwór, który mi się kołacze ciągle po głowie. Też młoda kapela, ale też piosenka z przekazem tak sprytnie uchwyconym w kilku słowach.

http://youtu.be/W1jIuwYGIrU

Może jeszcze coś będzie z tego pokolenia? Hę?
Nie tylko jakieś wydrzymordy, typu Farnej, albo miauczące narcystki w typie Górniak...
Są młodzi ceniący i szanujący własny, przebogaty język.

Niestety młode pokolenie(choć to o którym piszesz, już takie młode nie jest, ale o tym za chwilkę) rośnie na nawozie podrzucanym przez starsze roczniki. Jeśli puszczamy dzieciom łubu-dubu-disco-relax- to nie dziwota, że później też ich zapędy kierują się w te rejony. Moja sześcioletnia córka nuci "Strachy na Lachy", "happysad", "Akurat". Czasem trzeba samemu posłuchać dokładnie treści, żeby dziecko nie nuciło w trakcie zabawy "kiedyś kupię nóż i powyrzynam wszystkich w koło" ale wszystko jest do ogarnięcia.

Wracając do tematu "starości" młodego pokolenia. Ostatnio puściłam wspomniany już happysad na youtube, zazwyczaj słuchamy muzyki raczej bez obrazu i widząc wokalistę rzuciłam tekst: "co ten rock and roll robi z ludźmi, chłopak wygląda na 4 dychy". Po czym nastąpiła chwilka konsternacji i mnie olśniło: skoro Krzysiek (mój brat) ma 34, a Tabik(kolega brata) 36, to Kubie(wokalista) jak nic zaraz rzeczywiście stuknie czterdziestka!!!! A najgorsze w tym wszystkim jest to, że jeśli oni są tacy "starzy" to ja też