eKrawiectwo.net

Roksanitko, tak, to jest spam. Wystarczy dać spamerowi ostrzeżenie, a potem ewentualnie go wyrzucić. Nie trzeba się specjalnie emocjonować, takich osób było i będzie na pęczki.

Ja też mam elektryka i w domu ciągle coś z instalacją jest nie tak. Szewc bez butów chodzi, bo tak mu chyba wygodnie. Mój mąż wykorzystuje fakt, że nienawidzę się po parę razy prosić, w ten sposób nauczyłam się wielu "męskich umiejętności", bo jak mnie już cierpliwość opuści, to zazwyczaj sama się do tego zabieram. Za to domowych obowiązków raczej mu nie skąpię, skoro ja przy remoncie mogę z pacą i wałkiem malarskich latać, to jego czyścik do garów też nie poparzy
A jeśli chodzi o szycie, u mnie też potwierdza się, że częściej sięgają po maszynę osoby, u których wśród bliskich ktoś szył. U mnie babcie szyły, jedna zawodowo, choć bez szkoły( kiedyś wszystkie musiały umieć szyć), a druga bardziej hobbystycznie. Mój tata też od babci trochę umiejętności przejął i tylko moja mama taka oportunistka była, że nawet guzika przyszyć nie potrafiła. Ale ogólnie"szyciowe" geny przeskoczyły na mnie i teraz usilnie staram się zarazić nimi moje dziecię

KIlka dni temu przechodziłam koło sklepu z odzieżą, ręce mi opadły jak zobaczyłam pewną t--shirt-ową luźną bluzkę. Teraz modne bez wykończenia, ale mogły być przynajmniej przycięte równo, a tam .... wzięłam z ciekawości do reki tył bluzki a tam nierówno ucięte :/ takie ząbki, ble, jakbym to sprzedawała, to wzięła bym nożyczki i wyrównała, bo to już niechlujstwo jest. Cieszę się, że sama sobie mogę lepsząbluzkę uszyć

--- Ostatnio edytowane 2015-03-09 10:37:22 przez Niteczka82 ---

Niteczko, to już chyba takie "zboczenie zawodowe". Wystarczy że ma się pojęcie co jest jak robione (u nas szyte) i już inaczej człowiek na daną rzecz patrzy. Często na zakupach wychodzę ze sklepu bez niczego, bo mi nie pasuje jak coś jest uszyte (czyt. spaprane) choć z daleka bardzo mi się podoba.

Inną sprawą jest to, że nastał trend na przeszywanie metek. Kupują delikwenci ciuchy od Turków czy chińczyków za marne grosze, a potem jedynie przeszywają metki. Już parę razy widziałam w "ekskluzywnym" butiku dokładnie taką samą rzecz jak na bazarze, toczka w toczkę to samo, oczywiście oprócz ceny. Zresztą o takim właśnie procederze wysypała się pewna para, z którą byłam na wycieczce. Pan mąż sprowadza i rozpowszechnia na targu odzież z tym podobnych źródeł, a Pani żona prowadzi butik w centrum dużego miasta i jedynie przeszywając własne metki promuje ciuchy jako własne, za pięciokrotność ceny. Także chyba warto jednak samemu coś zrobić, żeby nie zostać nabitym w butelkę.

Moim zdaniem szycie ubrań stricte wyglądających jak z sieciówek czy zdjętych z Rihanny jest słabe, ale szycie czegoś pod siebie jest super.

O! Widzę, że zostałem wywołany do tablicy!
Przegapiłem ten post, bo ostatnio trochę chorowałem i rzadko zaglądałem...
U mnie, Niteczko, było zawsze akurat odwrotnie, tzn. moja eks miała dwie lewe ręce do czegokolwiek, a jak później się okazało - chyba również dwie lewe półkule...
Ja musiałem robić wszystko, od gotowania i prania, przez spacery z dzieckiem, po remonty i strzelanie kołków w ściany.
Kiedy znalazłem super robotę za pokaźną kasę, w prywatnym studio TV, to były wciąż pretensje, że ciągle mnie nie ma w domu.
Pewnego dnia formuła się wyczerpała, kiedy wróciłem po dwudniowym montażu - przychodzę wieczorem, a ona w szlafroku, bo cały dzień nie miała czasu się ubrać... W łazience dwudniowa góra pieluch do prania, a w kuchni zaschnięta reszta żarcia sprzed dwóch dni...
I oczywiście pretensja, a przecież zarabiałem wtedy lepiej, niż jej matka po 30 latach pracy. Ona ciuchy kupowała tylko w komisach, stać nas było na drogie wakacje i w ogóle na wszystko. Ale coś za coś - czasem siedziałem na montażach po kilka dni ciurkiem, żrąc tylko parówki z mikrofali...

wielu moich znajomych od lat sami sobie szyja ubrania i to dla nich normalne, wiec teraz tym bardziej.

Szycie jest nie tylko modne ale satysfakcjonujące jak małymi rączkami możemy wyczarować sobie różne cudeńka

Jasne, że jest. U mnie szycie przeszło w stan chroniczny. DO tego stopnia, że nie potrafię sobie kupić gotowego ciucha, mało tego: potrafię odradzić każdy ciuchowy zakup. No i koleżanki nie zabierają już mnie na zakupy...
Za to w sklepie z materiałam...noooo...każdy jest mi potrzebny.